ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' บุญ, บุญ- '

    บุญ, บุญ-  หมายถึง [บุน, บุนยะ-] น. การกระทําดีตามหลักคําสอนในศาสนา; ความดี,คุณงามความดี. ว. ดี เช่น คนใจบุญ, มีคุณงามความดี เช่น คนมีบุญ.(ป. ปุญฺ?; ส. ปุณฺย).

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • บุญเขต

    [บุนยะ-] น. เนื้อนาบุญ. (ป. ปุญ?กฺเขตฺต).

  • บุญทาย

    ว. ควรเป็นเนื้อคู่กัน เช่น ไปสู่ขอลูกสาวหลานสาวท่าน บุญทายต้องกัน.

  • บุญทำกรรมแต่ง

    (สํา) บุญหรือบาปที่ทําไว้ในชาติก่อนเป็นเหตุทําให้รูปร่างหน้าตาหรือชีวิตของคนเราในชาตินี้สวยงาม ดี ชั่ว เป็นต้น.

  • บุญธรรม

    น. เรียกลูกของคนอื่นซึ่งเอามาเลี้ยงเป็นลูกของตัวว่า ลูกบุญธรรม,ถ้าจดทะเบียนถูกต้องตามกฎหมาย เรียกว่า บุตรบุญธรรม.

  • บุญนิธิ

    [บุนยะ-] น. ขุมทรัพย์คือบุญ. (ป.).

  • บุญมาวาสนาส่ง

    (สํา) เมื่อมีบุญ อํานาจวาสนาก็มาเอง, บุญมาวาสนาช่วย ก็ว่า.

  • บุญราศี

    [บุนยะ-, บุน-] น. กองบุญ.

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒